بررسی نشانه های حفاظت کننده شأن و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلابه نارسایی قلبی

مقدمه: رفتارهای مختلفی که بیماران در جهت حفظ و یا ارتقاء شأن خود انجام می دهند، در ایجاد حس ارزشمندی در آنان حائز اهمیت می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نشانه های حفاظت کننده شأن و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلابه نارسایی قلبی صورت گرفته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی بوده و جامعه مورد مطالعه آن بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بخش قلب بیمارستان های حضرت رسول (ص)، امام حسین (ع) و شریعتی تهران در سال 1391 بودند. در این پژوهش، نمونه‏گیری به صورت غیرتصادفی (مبتنی بر هدف) بوده و تعداد 130 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی از میان جامعه پژوهش انتخاب گردیدند. پس از اخذ رضایت کتبی از نمونه ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و همچنین پرسشنامه نشانه های حفاظت کننده شأن dcrq) )، براساس گفته های بیمار تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های آماری پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و تی مستقل شد. نتایج: میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 9/13±62 می باشد و اکثریت آنان (5/51 درصد) بی سواد هستند، درآمد متوسط ماهانه کمتر از یک میلیون تومان در ماه (3/92 درصد) دارند. میانگین نمره نشانه های حفاظت کننده شأن در واحدهای مورد پژوهش 8/0 ± 6/3 محاسبه گردید. بیشترین میانگین نمره مربوط به بعد پذیرش و کمترین میانگین نمره مربوط به بعد عملکرد نقش است و آزمون آماری آنالیز واریانس با 05/0 p< ، تفاوت معناداری بین میانگین نمره نشانه های حفاظت کننده شأن در دو بعد ذکر شده نشان می دهد. آزمون آماری پیرسون، ارتباط معنی دار آماری بین سن با نشانه های حفاظت کننده شأن نشان داد. این آزمون همچنین ارتباط معنی دار آماری بین دفعات بستری با نشانه های حفاظت کننده شأن نشان داد. نتیجه گیری: از آنجا که نتایج پژوهش حاضر نشان داد بیماران مبتلابه نارسایی قلبی، سطح متوسطی از نشانه های حفاظت کننده شأن را از خود نشان دادند، لذا به کارگیری راهکارهایی در جهت بهبود دیدگاه و عملکرد این بیماران جهت افزایش احساس ارزشمندی در آنان توصیه می شود.